Abdullah Nefes’i Uğurlarken-Günay Güner

Sevgili Ağabeyim, Ustam, Yazar Abdullah Nefes’i 20 Nisan 2021’de yitirdik.

1957 yılından başlayarak şiirleri Varlık, Dost, Ilgaz, Yelken, Çağrı, Dönem, Evrim, Sanat Emeği, Elif, Edebiyat ve Eleştiri gibi dergilerde yayımlandı. İlk öykü kitabı Sürgün ile 1980 Akademi Kitabevi Başarı Ödülü’nü İnci Aral ile paylaştı.

Abdullah Nefes kararlı bir örgütçüydü. 1963 yılında üye olduğu Türkiye İşçi Partisi’nde (TİP) Gençlik Kolları Ankara Şube Başkanı, Ankara Merkez İlçe Başkanı, Ankara İl Sekreteri görevlerinde de büyük emek verdi.

Abdullah Nefes, 1971 darbesinde tutuklandı ve 1974’e kadar Mamak, Ulucanlar, Adana cezaevlerinde hapis yattı.

Birçok kültür kurumunda da yöneticilik görevlerinde bulundu. Türk Sinematek Derneği’nden, Türkiye Yazarlar Sendikası’na, Nâzım Hikmet Kültür Merkezi’ne…

Birçok önemli kitabı yayıma hazırladı, yayımladı. Şiir, öykü, düşün kitapları yazdı. Sürgün (öykü) 1980, Nedir ki Ömür (şiir) 1998, Yolcu (şiir) 2009, Bahar Kışkırtması (şiir) 2012, Dört x100 (şiir) 2019, İlk Düğme (şiir) 2019, İdam Kararı Tutanakları 2015, TİP Radyo Konuşmaları 2019, Tene Dokunmak (araştırma) 2019… (Bazı yapıtlarının ilk yayımı daha eski olabilir, bulamadığımızdan yeni basımlarının yılı yazılmıştır).

Abdullah Nefes, kişiliği adalet, eşitlik, özgürlük, bağımsızlık idealine; daha doğrusu sosyalizme adanmış bir güzel insandı. Güzel insan sözünü öylesine söylemiyorum; ışık saçan, dostluk sıcaklığı yayan bir insandı. Gönül insanıydı.

Hiç unutmam, bir etkinlikte bağlama çalıp türkü söylüyorum. Âşık Mahzuni Şerif ustamın Kirvem ağıtını söylüyorum. Bir yerinde çağrışımlar benliğimde öyle yoğunlaştı, ağırlaştı ki göz yaşımı tutamaz oldum; dinleyenler arasında, tam karşımdaki Abdullah Nefes Ağabey durumumu anladı. Bakışlarıyla paylaştı.

Şu anda anlatmayı denedim ama anlatılması pek de kolay anlar değil.

Abdullah Nefes Ağabeyciğim, ışıklar içinde uyu. Unutulmazlara karıştın, yapıtların, anıların, gönlün yaşayacak; sen tininle yaşayacaksın.