Antón Arrufat’tan Şiirler-Çeviren: A. Cengiz Büker

 Pdf olarak okumak için lütfen bu bağlantıyla ulaşınız:

Günümüz Küba Ozanlarından-I Antón Arrufat

GÜNÜMÜZ KÜBA OZANLARINDAN-1

Antón Arrufat (¹)

İspanyolca’dan çeviren: A.Cengiz Büker

ELLOS                                                                                      ONLAR

Un día vendrán a buscarme,                                                Bir gün beni almaya gelecekler,

lo aseguro.                                                                           kuşku yok.

Dos hombres vestidos de hombre                                       İnsan kılığına bürünmüş iki insan

subirán la escalera, que la vecina                                        çıkıverecekler merdivenden, daha dün

ha terminado de limpiar.                                                     komşu hanımın temizlediği.

Los espero sentado en mi sillón                                          Koltuğumda oturmuş bekliyorum

de siempre: donde escribo.                                                  her zamanki yazı yazdığım koltukta.

Me llamarán, saben mi nombre.                                          Çağıracaklar, adımı biliyorlar çünkü.

Despues seré expulsado                                                       Sonra çıkarılmış olacağım

de los cursos                                                                        derslerimden

y de la Historia.                                                                   ve Tarih’ten

POST SCRIPTUM                                                                  DİPNOT

Tocan a la puerta                                                                 Kapıya vuruyorlar

mientras escribo esta página:                                              tam ben bu sayfayı yazarken:

me levanto y recojo                                                             kalkıp alıyorum

un pequeño patíbulo.                                                           ufacık bir darağacı tahtasını.

Regreso y sigo escribiendo.                                                 Geri gelip sürdürüyorum yazı yazmayı.

CELARE NAVIS                                                                  CELARE NAVIS (²)

Al fin de la batalla se tendieron                                        Çatışmadan sonra uzandılar

cerca del mar. En lo alto esta-                                          denize yakın. Uzakta yukarıda yıl-

ban las estrellas, un cielo enorme y                                  dızlar vardı, altına kesmiş, iyilikçi

anorado, bondadoso a distancia.                                       koskocaman bir gökyüzü vardı.

Oyeron los dos el mar. Brillaba                                        İkisi denizin sesini duydu. Dalgalar

la ola en la noche.                                                             gecenin içinde ışıldıyordu.

En la arena descansaban sus cora-                                    Kumda dinlendiriyorlardı yürek-

zones, relampagueantes pupi-                                          lerini, canavarın kamaş-

las de                                                                                 tıran göz-

quimeras. Arrobados miraron los fulgores.                       bebeklerini. Esrik esrik baktılar parıltıya.

Por esta vivos, por estar juntos, una marea                       Canlı oldukları için, birlikte oldukları için,

lenta era en sus                                                                  şükreden göğüslerinde bir

pechos el                                                                           deniz tutması

agradecimiento. Con su antigua nostalgia                        yavaştan yavaştan. Toprağa olan

de la tierra, el mar besaba                                                 eski özlemleriyle birlikte, öpüyordu deniz

la costa pausado, sin furor.                                               durulmuş kıyıyı, öfkesiz.

Mirándose a los ojos, contra el fondo lobrego                  Gözgöze bakışarak, dünyanın kederli

del mundo, se durmieron,                                                  derinliğinde uyudular,

y vieron acercarse un barco. Se vieron                              ve bir geminin yaklaştığını gördüler. Ken-

bajo el blanco velamen. Sin                                               dilerini ak yelkenlerin altında düşlediler.

palabras el viento susurro: Los llevamos al                       Sözsüz fısıldadı rüzgâr: Korkmayın götürüyoruz sizi

lugar en que podrán amarse.                                              sevişeceğiniz yere.

REALIDAD DE LA PÁGINA                                       SAYFANIN GERÇEĞİ

En una hora, en un minuto, en un segundo                      Bir saat, bir dakika, bir saniye içinde

-¿realmente, con precisión, en cuánto?-,                          gerçek mi, kesin mi, ne kadar zaman?-,

pongo las piedras, construyo el estanque,                        döşerim taşları, yaparım havuzu,

fluye hasta llenarlo de agua,                                             su akar havuz dolana değin,

hago nadar los peces, crecer el musgo                             balıklar yüzer, yosunlar büyür

verdinegro lo vuelvo,                                                        koyu yeşildir renkleri,

lo hago oler -sin tiempo- a podredumbre,                        çürük çürük kokar -zamansız-

inmovilizo las aguas,                                                        öyle durdurup suları,

reflejo una estrella.                                                           yansıtırım yıldızları.

Noto la ausencia de los árboles,                                       Ağaçların yokluğunu farkederim,

trazo un espacio en esta línea                                           çizginin üstünde bir boşluk tasarlarım

planto luego un sauce y un ciprés                                    sonra bir söğüt bir selvi

-recuerdo de dos palabras                                                 -o iki sözcüğü anımsarım

que en prision eligio Juan Clemente Zenea-                    Juan Clemente Zenea’nın(³) mapusta seçtiği-

con sus ramas crecidas rozo el agua.                                büyüyen dallarla tırmalarım suyu.

Inmune al viento atroz del tiempo,                                  Zamanın vahşi rüzgârına bağışık,

me siento en el borde del estanque,                                 kendimi havuzun kıyısnda duyumsarım,

despacio va arareciendo un cisne.                                    ağır ağır geçer enderleşen bir kuğu.

LAS COSAS DE SIEMPRE                                            HERZAMANKİ ŞEYLER

Me gusta oírlo regresar, me gusta                                  hoştur geri dönüşünü duymak, hoştur

ver su modo de entrar, la llave                                       içeri giriş biçimi, anahtarın

sonando en la cerradura, la mirada                                 kilidin içinde çınlaması, bakışlarıyla

que busca y confirma el lugar, su                                   nerede olduğunu araması, merdivende

ahogo en la escalera, imperceptible                               soluğunun daralması, bir yabancının

casi para un extraño, sus primeros                                 farkına bile varmayacağı, odanın içindeki

pasos en la habitación, idénticos,                                   ilk adımları, tıpatıp aynısı,

la llave en el mármol de la mesa,                                   anahtar küt diye vurur masanın mermerine,

el carné, el pañuelo, las monedas.                                  cüzdanı, mendili, bozuklukları.

Con las monedas paga el viaje, con                               Paralar yol için, anahtarsa

la llave cierra la última puerta,                                      son kapıyı kapamaya yarar,

el carné, el pañuelo se quedan                                       cüzdanı mendili masada

en la mesa, solos incomprendidos.                                kalır, yapayalnız anlaşılmaz.

Me gusta oírlo despedirse, regresar.                              Hoştur vedâ edişini duymak, dönüşünü.

 yazan: Antón Arrufat

            İspanyolca’dan Türkçe’ye çeviren: A.Cengiz Büker

_________________________________________________________

(¹)Antón Arrufat (1935- ): Kübalı oyun yazarı, romancı, öykücü, şair ve deneme yazarı. 1935 yılında Santiago kentinde doğdu. Virgilio Pinera’nın dostu ve edebiyat vasisiydi. Eserleri: <tiyatro> “Tebas’a Karşı Yedi Kişi” (1968); “Yineleme”, “İncelenen Olgu”, “Kalıcı Toprak” (1987); “Tanrısal Fanny”, “Her Pazar Günü” (1965); <yazılar> “Tiyatro” (1963); <şiir> “Son Dinlence” (1963); “Kapıda Yazılanlar” (1967); “Kumdaki İz” (1986); <anlatılar> “Kapalı Kutu” (roman-1984); “Ne Yapacaksın Benden Sonra” (öyküler-1988). 1968 yılında, UNEAC José Antonio Ramos ödülünü kazandığı “Tebas’a Karşı Yedi Kişi” adlı oyunu üzerinde çıkan gürültüler yüzünden 14 yıl yayın hayatından uzakta sessiz kaldı. Yapıtı 2007 yılında Alberto Sarrain yönetiminde Küba’da açılışını yaptı. “Su Bayramı Gecesi” adlı eseri 2000 yılında Alejo Carpentier Roman Ödülü’nü aldı. Aynı yıl Küba Edebiyat Ödülü ile onurlandı. Havana’da oturmaktadır.

(²) CELARE NAVIS: Gemiyi Gizlemek anlamında Latince bir deyiş.

(³)Juan Clemente Zenea: Küba Romantizminin en büyük ağıt şairi sayılır. 24 Şubat 1832’de Bayamo’da doğdu. 1853’te İspanyollarca yargılandı, ölüm cezasına çarptırıldı, affedildi. 1871’de, kurşuna dizilerek öldürüldü.

telgrafhanesanat.org