Ozan Hüseyin Atabaş Yaşamını Yitirdi

Usta Ozan-Yazar Hüseyin Atabaş 27 Şubat 2019’da yaşamını yitirdi.

Hüseyin Atabaş Türk şiirinin, büyük emek vermiş önemli adlarındandır. Türkçeye özeninin yansıdığı, çağrışım varsıllğıyla yüklü, yaşamla iç içe, içtenlikli şiirlerin ozanıydı.

Telgrafhane Sanat olarak Hüseyin Atabaş’ın ailesine, dostlarına, Türk yazınına başsağlığı, sabır dileriz.

Işıklar içinde uyu Hüseyin Atabaş.

Hüseyin Atabaş Kimdir?

Şair ve yazar. 10 Temmuz 1942 tarihinde Trabzon’un Vakfıkebir ilçesinde doğdu. İlkokulu doğduğu yerde, ortaokulu Elâzığ ve Kütahya’da, liseyi Kütahya, Trabzon ve Ankara’da okudu. Liseyi bitirdikten sonra Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi (Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi)’ne devam etti. Ordu Pazarları Başkanlığı (1967-71), Orta Doğu Teknik Üniversitesi (1971-79) ve Ankara Büyükşehir Belediyesi (1979-94)’nde çalışarak emekli oldu. 1999 yılından sonra Ankara Üniversitesi TÖMER Türkçe Öğretim Merkezi (1999-2005)’nde çalıştı. Kurucularından olduğu Edebiyatçılar Derneği’nin saymanlığı ile genel başkan yardımcılığını (1992-97), kimi dergilerde yayın yönetmenliği,  yazı işleri müdürlüğü, yayın ve hakem kurulu üyelikleri (1976-2005) yaptı. TRT İnt Televizyonunda, TRT Ankara Radyosu ile özel radyolarda edebiyat ve kitap tanıtma izlenceleri hazırlayıp sundu (1996-2003). Ankara Üniversitesi ile özel kurslarda yaratıcı yazarlık dersleri verdi. Ayrıca zaman zaman yayınevlerinde redaktör ve ansiklopedi yazarı olarak çalıştı. 1970 Kuşağı toplumcu-gerçekçi şairleri içinde değerlendirilen Hüseyin Atabaş, Cemal Süreya’nın sözleri ile; “Türk şiir deneyini yaşamış, ondan çok şey edinmiş, Türkçeyi güzel kullanan, güzel şiir söyleyen” (Politika, Ekim 1975) bir şair olarak XX. yüzyılın son çeyreğinde Türk şiirindeki yerini aldı. Haydar Ergülen’in sözleri ile de; “Hüseyin Atabaş bilgeliğe yolculuğunu yazıyor.” (Varlık, Ekim 2009). 

YAPITLARI Şiir: Gelecek (1975, Demokratik Sol Dergisi 1974 Şiir Ödülü), Yanarca (1979), Bitmeyen (1983), Yüzün Bende (1988), İlkyaz Töreni (1993, Cevdet Kudret 1994 Edebiyat-Şiir Ödülü), Saydam ve Gizli (1997), Düşe Yazdım (2002), Yorgun Denge (2005, Ceyhun Atuf Kansu 2005 Şiir Ödülü), Çıplak Su (2009, Yunus Nadi 2009 Şiir Ödülü), Ömür Lekesi (2011), Güz ve Sera (2012).  Deneme: Kale ve Bozkır (1994), Özgürlüğün Geldiği Gün (1999), Türkçe Yaralı Dilim (2003), Dünyada Kimse Var mı? (2007), Dilin Gizil Gücü / Şiir Sanatına Giriş (2009).  Seçki ve derleme: Şimdi Okullu Olduk (Okul ve öğrenci fıkraları, 1992), Bilmece Bildirmece (1992), Aziz Nesin Günleri (1995), Ankara Rüzgârı – Ankara Şiirleri Seçkisi (Ali Cengizkan ile, 1998), 2000 Yılında Türk Şiiri (2001), Türkiye’de Eleştiri ve Deneme (2002), Türkçenin Yurttaşı Nâzım Hikmet (2003), Dil ve Dilimimiz Türkçe (2004).