Şiirler, Bedriye Korkankorkmaz.

açlık ve utangaçlık

bedriye korkankorkmaz

birikti, birikti içimde

yıktıklarınla döktüklerin

saçlarıma her dokunduğunda

avuç avuç gölgen düşüyor yüzüme

*

açlık ve utangaçlık

arasında mekik dokuyorum

ateşe bir güvercin düştü

yandı gözlerimin önünde

*

yanmadan dile gelmezmiş

duyguların bam teli

bekledim sabah ve akşam

yoldan gelen aşkı

*

biçimden öze döndüm

göğe yükselen ermişler gördüm

bir kap su bıraktım arkamda

ruhuna ve bedenine susamışlara

*

her ateşin suyu çıkarmış

kadir kıymet bilenler  ölümüzdür

açlık ve utangaçlığımla dolaştım

nefsini yenmiş iskeletlerin içinde.

kırgınlıklar

bedriye korkankorkmaz

kırgınlıklarımın her biri

kendi içinde gezgindir 

kimi konar, kimi göçer

kimi son nefesini verir nefsinde

*

üzülme dağlar

gökyüzüne kavuşamadığına

kuşlar da

yer yüzünün artığına muhtaç

*

hüzün yağsa da

lapa lapa kar gibi

yağmurların yolcusudur

*

kopsa da bam teli sazın

tezene duyar sessiz çığlıklarını

güneşin derisi yüzülse de

dünya döner etrafında yine

*

terk etse dergâhı dervişler

kerametleri terk etmez dergâhı

ruh tende, ten ruhta yeniden buluşur

sırların kadem bastığı o gurbette.