Tepeden Tırnağa Ozan Ahmet Erhan

Günay Güner

Tepeden Tırnağa Ozan Ahmet Erhan

Kimi yazarlar için şiir, yaşamlarının bir bölümünde içinde oldukları bir çalışma alanı değildir; özlerinin, var oluşlarının biricik yoludur. Onların yaşamları ozanlıktır, şiirdir. Diğer her olay, kavram, sorun şiirden sonra gelir. Bu belirleme kesinlikle söylemeli ki Ahmet Erhan’ı da tanımlar.

4 Ağustos 2013’te bir öbek ozanca, yazarca uğurlanan Usta Ozan Ahmet Erhan özellikle 1970’li yılların şiiriyle, toplumsal direnciyle, acısıyla özdeşleşti. “Bugün de Ölmedim Anne” şiiri Erhan’la birlikte en sık anımsanan şiirdir:

Yüreğimi bir kalkan bilip, sokaklara çıktım

Kahvelerde oturdum, çocuklarla konuştum

Sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum

Bugün de ölmedim anne

Kapalıydı kapılar, perdeler örtük

Silah sesleri uzakta boğuk boğuk

Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük

Bugün de ölmedim anne

Üstüme bir silah doğruldu sandım

Rüzgâr, beline dolandığında bir dalın

Korktum, güldüm, kendime kızdım

Bugün de ölmedim anne

Bana böylesi garip duygular

Bilmem niye gelir, nereye gider?

Döndüm işte; acı, yüreğimden beynime sızar

Bugün de ölmedim anne.

Sık görüşemedik ama ilk görüşmemizde beni tanıdığını, izlediğini söylemesinden büyük mutluluk duymuş, günlerce o anı anımsamış durmuştum. Ahmet Erhan Ağabey, Ankara’dan İstanbul’a göçtü. Sayrılık yapıştı yakasına; o onulmaz dert… Konuşması güçtü. Birbirimize selam gönderdiğimiz olurdu. Hayıflanırım, neden daha çok söyleşemedik…

Biliyorum, her zaman kedilere pay ayırdı azığından, biliyorum, şiir yaşadı, canından verdi şiire…

Türkiye bugün yine Erhan’ın şiirindeki günlere çekiliyor. “Bugün de ölmedim anne” seslenişinin koşullarını planlayanları halk bilmeli.

Ülkeler, uluslar alacakaranlıklar, karanlıklar için değildir. Ülkeler iç savaşa, savaşa çekilemez. Planlayanlar, uygulayanlar er ya da geç hesap verir, gün gelir sigaya çekilir. Şiir unutmaz…

Sevgili Ahmet Erhan’ı özlemle, saygıyla, sevgiyle anıyorum.

Hiç unutulmayacak.

telgrafhanesanat.org