Günay Güner
Ümit Sarıaslan’ın Ardından
Ağabeyim, ustam, Ressam-Yazar Ümit Sarıaslan’ı 31 Aralık 2021’de yitirmenin üzüntüsüyle doluyum. Yılın son günü… O gün bana hep Dr Engin Tonguç’u anımsatırdı; bundan böyle Ümit Sarıaslan’ı da anımsatacak. Kuşkusuz yalnızca yitim günlerinde değil…
Ümit Sarıaslan 1951 yılında Yozgat’ta doğdu. Gazi Eğitim Enstitüsü Resim-İş Bölümünü bitirdi. Uzun zaman öğretmenlik yaptı. Öğretmen derken, aydınlanma devriminin yetkin sözcülerindendi. Öğretmenlik yaptığı Hacıbektaş’ta hâlâ sevgiyle anımsarlar Sarıaslan’ı. Düşünürdü. Konuşması şiirdi; özgündü. Türkçeye sevdayla bağlıydı. Yalın, öz Türkçeyi içselleştirmişti. Yaşamı sanat yapıtı gibi görür ve güzelleştirirdi. Gençleri yüreklendirirdi; bu satırların yazarı da tanığıdır. Adeta Sokrates gibiydi.
Ozan A.Kadir Paksoy sıcak dostuydu. Acı haberi Paysoy’dan almıştım. Ortak kitaplar yazdıkları gibi, birlikte dergi de yayımladılar: Tan Edebiyat. Kalıcı bir dergi oldu. Değerli yazılar yer aldı. Dergilere ayrı bir sevgisi vardı.
Ümit Ağabey, ışıklar içinde uyu. Hiç unutulmayacaksın.
ÜMİT SARIASLAN’IN YAPITLARI:
İNCELEME-DERLEME: Hacı Bektaş Aydınlığı (1992), Görüntü ve Gerçek (1994), Köprüler ve İnsanlar (1998), Demir Ağlardan Örümcek Ağlarına (2004), Cumhuriyetin Mimarları: Mimar Kemalettin – Ernst Arnold Egli – Bruno Taut (2005).
ŞİİR: Sözün Kanadında (1994), Sözün Kanadında II (1995), Başak ve Asma (Abdülkadir Paksoy ile, 1996), Güz Hevenklerinde (1998), Melami Neşesi (2000), Bir Uzaktan Bir Yakından (2004).
GEZİ: Anadolu Anadolu (A.Kadir Paksoy ile, 2001).
https://gercekedebiyat.com/deneme/umudaslan-.-kadir-paksoy
telgrafhanesanat.org
Yorum Kapalı.