Her dil özünde ayırıcıdır ve bir dilin kurallarına uymak, sözcüklerine özen göstermek yalnızca o dile değil, başka dillere de saygının gereğidir.
Dil kurallar bütünüdür. Aydın, okur, yazar olarak o kuralları öğrenmek, uygulamak görevdir. Kimsenin keyfilik hakkı olamaz.
Sözü nereye mi getiriyorum?
Günümüzde bilgisizlik, özensizlik, yüke girmemek kaynaklı yazım sorunlarına bir de alabildiğine im “üretmek”, bu imleri kullanmak sorunu eklendi.
Yazar, maddeler mi oluşturacak, tutuyor, karşılaştırma imi diyebileceğim, (✔) imini kullanıyor.
Çift tırnak (“) iminin yazı alanındaki yerini bilmesine ve güçlüğü de bulunmamasına karşın, (<<) (>>) gibi, Türkçe yazımında yer almayan imler kullanabiliyor.
Bir de olur olmaz her yere (?), (!) (;) imleri koymak tutkusu var. Yazar, kurduğu tümcenin anlaşılacağından kuşkulu olsa gerek. Bu yolla pekiştirmek istiyor. (;) iminin sık kullanımında ise kuralı bilmemek etkili.
Belki de bu tutumun altında aşırı özgüven yatıyordur.
Çokluk olmasalar da içlerinde dilbilimciler, bilim insanları bile var.
Yazı, oyun oynamayı da kaldırmaz; ölçüsü, dengesi korunmalıdır. Yazım imleri eğlencelik değildir.
telgrafhanesanat.org
Yorum Kapalı.